*******
Wij kunnen elkaar
pas wezenlijk zien,
als ik de moeite neem
mijn ogen te sluiten,
om door die van jou
de wereld te aanschouwen.
*******
Vrijdagmiddag 29 april 2011 kwam er een groot verdriet in ons leven.
Zo groot, dat het gevoel een zondagskind te zijn, ver weg is.
Heel ver weg.
Naald en draad geven troost.
Ik werk aan de klosjesquilt en deze vordert gestaag.
De klosjes heten voor deze quilt geen klosjes meer maar "Rensjes".
De zachte kleuren troosten....
Ik maak foto's van het proces.
Er komt een dag waarop ik deze zal laten zien.
Het lukt nu even niet om met regelmaat te bloggen.
"Mama, ik ben jouw Angie he?"
"Ja lieverd, jij bent mijn Angie!".