Verder..........

 

Het leven ademt stil,

en stiller nog waar lijden is

dat geen geluid verdraagt.

Zo is het hoe wij verder gaan.

Ons leven ademt stil, we verdragen nog niet veel geluid.

Maar naald en draad geven veel troost.

Brengen veel moois.

Daarover ga ik schrijven en laat jullie zien, waar ik de afgelopen anderhalf jaar mijn troost in kon vinden......., nog steeds kan vinden.

Ik probeer de draad van het bloggen weer op te pakken.

Er is mij vaak naar gevraagd de afgelopen maanden, iedereen begrijpt waarom het nog steeds niet zover is.

Maar er is veel in het verschiet, daarover wil ik graag vertellen.

Het gaat goed, ik ervaar dat een mens is geschapen om zoveel verdriet te kunnen dragen.

Maar wanneer er, voor mijn gevoel, teveel goeds op mijn pad komt, dan is genieten daarvan nog erg moeilijk.

Enkel het resultaat van het werken met naald en draad geeft mij op dit moment zoveel vreugde, dat ik daarvan kan genieten.

En natuurlijk Fleur, die schat!

Ze heeft ondertussen haar eerste stapjes gezet.

Het is nu nog vallen en opstaan, maar iedere dag een beetje meer stapjes en minder wiebelig.

Ze is hier met regelmaat.

Wanneer ik probeer te handwerken, wanneer ze lekker speelt, dan komt ze naar mij toe en pakt de draad waarmee ik werk.

Die laat ze dan voorzichtig door haar handjes glijden.

En dan kijkt ze mij zo blij aan!

Ze weet, dat ze er voorzichtig mee moet zijn.

Volgens mij gaat zij later handwerken ook heel leuk vinden, dat zou toch prachtig zijn!

Graag tot een volgende keer,

tjuus.